СТРУННЫ АРКЕСТР
ЗАСЛУЖАНАГА КАЛЕКТЫВА «НАЦЫЯНАЛЬНЫ АКАДЭМІЧНЫ КАНЦЭРТНЫ АРКЕСТР БЕЛАРУСІ ім. М.Я.ФІНБЕРГА»
САЛІСТЫ – лаўрэаты міжнародных конкурсаў КАЦЯРЫНА ПУКСТ І МАРЫЯ ПІШЧЫК (СКРЫПКА)
У ПРАГРАМЕ:
“Сюіта ў старадаўнім стылі” для струннага аркестра op.80 (1972)
“Concerto Grosso № 3” для двух скрыпак, клавесіна, фартэпіяна, 14 струнных і 4х званоў (1985)
«Канцэрт на траіх» для скрыпкі, альта, віяланчэлі, струнных і фартэпіяна Op.243 (1994)
“Moz-Art a la Haydn” для двух скрыпак і струннага аркестра Op.122 (1977)
«Адажыа» з балета «Эскізы» для струнных і фартэпіяна (1985)
“Полька” з музыкі да спектакля “Рэвізская казка” для скрыпкі і струнных (1981)
“Танга ў вар’яцкім доме” з оперы “Жыццё з ідыётам” для струнных і фартэпіяна (1991)
24 лістапада ў дзень нараджэння выбітнага савецкага і расійскага кампазітара, музычнага педагога і музыказнаўцы Альфрэда Гарыевіча ШНІТКЕ Струнны аркестр Заслужанага калектыву «Нацыянальны акадэмічны канцэртны аркестр Беларусі ім. М.Я.Фінберга” прадставіць канцэртную праграму “Музыка генія. Альфрэд Шнітке», прысвечаную юбілею кампазітара.
Альфрэд Шнітке – адзін з найбуйнейшых кампазітараў XX стагоддзя, які ўвайшоў у разрад класікаў на стагоддзі. Яго творчасць – гэта свет паралельных вымярэнняў, дзе існуюць розныя жанры і часы, ірацыянальнасць і адлюстраванне рэчаіснасці, гратэск і трагедыя. Музычная мова кампазітара мянялася на працягу ўсяго яе жыццёвага шляху: ад авангардных да сінтэзу розных стыляў. Пры гэтым нават у самых сваіх прагрэсіўных творах Шнітке надаваў адмысловую ўвагу слыхавому ўспрыманню музыкі, адрасаванай не толькі спрактыкаваным знаўцам, але і любой, гатовай да эксперыментаў, публіцы. Дылемы міру і культуры, дабра і злы, веры і скепсісу, жыцці і смерці, якія напаўняюць яго творчасць, робяць творы майстра эмацыйна выяўленай філасофіяй.
“Сюіта ў старадаўнім стылі” для струннага аркестра op.80 у 5 частках
- Пастараль II. Балет III. Менуэт IV. Фуга V. Пантаміма
Сюіта ў старажытным стылі – лёгкае для ўспрымання сачыненне Шнітке, узор яго майстэрства стылізатара – з’явілася на аснове кінамузыкі. Гэты твор уяўляе сабой пяць музычных частак, стылізаваных пад барочную музыку. Першапачаткова гэта былі тры п’есы, напісаныя для фільма “Прыгоды зубнога лекара” (Пастараль, Балет і Пантаміма) і дзве п’есы для фільма “Спорт, спорт, спорт” (Менуэт і Фуга).
“Concerto Grosso № 3” для двух скрыпак, клавесіна, фартэпіяна, 14 струнных і 4-х званоў у 5-ці частках
Фармальнай нагодай і імпульсам да напісання Concerto grosso № 3 (1985) сталі юбілеі пяці вялікіх кампазітараў: чатырохсотгоддзе з дня нараджэння Шютца, трохсотгоддзе Баха, Гендэля і Даменіка Скарлаці і стагоддзе з дня нараджэння Альбана Берга. І кожнаму з іх аддаў даніну Шнітке ў сваім творы. Тут мы бачым ідучую ад Гендэля тэатральнасць; уласцівыя Шютцу скупасць і сімвалічную значнасць фактуры; канцэртныя тыпы інструментальнай фактуры, развітыя Даменіка Скарлаці; нарэшце, рысы бахаўскага стылю, які сумясціў у сабе ўсе гэтыя розныя, часам супрацьлеглыя, прыкметы свайго часу. І як іншы полюс выступае сфера, звязаная з музыкай Альбана Берга, заўсёды важнай для Шнітке арганічным дуалізмам строгага разліку і ірацыянальнай свабоды.
